بررسی اثر تغذیه سیلیکون در تخفیف کمبود آهن در گیاه برنج (Oryza sativa L.) با تأکید بر رشد و فعالیت آنزیم‏های آنتی‏اکسیدان

آهن، یکی از عناصر ضروری برای همه گیاهان است که کمبود آن باعث کاهش قابل توجه رشد گیاه می‏شود. سیلیکون در گیاهان تک‏لپه از جمله برنج به عنوان عنصری ضروری است که ممکن است در کاهش تنش‏های زیستی و غیرزیستی در گیاهان مؤثر باشد. در این تحقیق، بر‏هم‌کنش تغذیه آهن و سیلیکون در گیاه برنج رقم طارم بررسی شد. گیاهان در گلخانه تحت تیمارهای صفر، 2 و 10 (شاهد) میلی‌گرم آهن در لیتر به صورت Fe-EDTA و سیلیکون در دو سطح صفر و 5/1 میلی‌مولار به صورت سیلیکات سدیم کاشته شدند. آزمایش پس از سه هفته تیماردهی خاتمه یافت و گیاهان برای بررسی رشد و تجزیه بیوشیمیایی برداشت شدند. کمبود آهن به کاهش وزن تر، میزان کلروفیل، کاروتنوئیدها و میزان آهن بخش هوایی گیاه منجر شد. همچنین، فعالیت آنزیم‏های کاتالاز، گایاکول پراکسیداز محلول و دیواره‏ای، پلی‌ فنل‏ اکسیداز در بخش ‏هوایی، آسکوربات پراکسیداز در ریشه و بخش هوایی در شرایط کمبود آهن کاهش و میزان پراکسید هیدروژن در ریشه و پر اکسیداسیون لیپید در بخش ‏هوایی در همین شرایط افزایش یافت؛ در حالی که تغذیه سیلیکون به افزایش وزن تر گیاه، میزان کلروفیل، کاروتنوئید و میزان آهن گیاه منجر شد. اثر تغذیه بهینه آهن و کاربرد سیلیکون در رشد گیاه افزایشی بود. تغذیه سیلیکون فعالیت گایاکول پراکسیداز محلول و دیواره‏ای ریشه و بخش‏هوایی و کاتالاز بخش‏هوایی را افزایش داد. بنابراین، با کاربرد سیلیکون میزان پراکسید هیدروژن ریشه و پراکسیداسیون لیپیدی بخش‏هوایی کاهش یافت. این نتایج نشان می‌دهد که تغذیه سیلیکون می‌تواند آثار زیان‌بار کمبود آهن را در گیاه برنج در مرحله رشد رویشی کاهش دهد.